خال گوشتی (منگوله های گوشتی یا زائده های گوشتی یا آکروکوردون یا اسکین تگ) ضایعات پوستی شایعی هستند. نیمی از افراد حداقل یک خال گوشتی دارند. اغلب در میانسالی ایجاد می‌شوند. زنان و مردان به یک میزان مبتلا می‌شوند. خال های گوشتی ضایعاتی خوش خیم و بی خطرهستند. این ضایعات برآمدگی هایی نرم، به رنگ پوست یا مختصر تیره هستند. در بخش های مختلفی از بدن ممکن است ظاهرمی‌شوند. اغلب در چین های بدن، جاهایی که دو قسمت پوست مدام روی هم مالیده و ساییده می شوند، ظاهر می شوند. روی پلک ها، گردن، زیربغل و کشاله ران بیشتر ایجاد می‌شوند. ظاهری نازیبا به پوست می‌دهند. اغلب بدون علامت هستند. بدنبال تحریک و اختلال خونرسانی ضایعه، ممکن است دردناک شوند. تعداد و اندازه ضایعات متغییر است. حالت پایه دار و آویزان (منگوله مانند) یا چسبیده به پوست دارند. برداشتن خال گوشتی ضرورتی ندارد. این ضایعات گاهی به دلایل زیبایی برداشته می شوند. برای برداشتن خال گوشتی روش‌های متفاوتی وجود دارد. روش درمانی بر اساس اندازه ضایعه انتخاب می‌شود. قیچی جراحی، کرایوتراپی، الکتروکوتر، رادیوفرکونسی و لیزر CO2 برای برداشتن خال‌های گوشتی به کار می‌روند. برخی افراد سعی می‌کنند با بستن نخ دور خال گوشتی آن را از بین ببرند. با توجه به خطر عفونت و خونریزی چنین روشی توصیه نمی‌شود.
