خال گوشتی
خال گوشتی (منگوله های گوشتی یا زائده های گوشتی یا آکروکوردون یا اسکین تگ) ضایعات پوستی شایعی هستند. نیمی از افراد جامعه حداقل یک خال گوشتی دارند. اغلب در میانسالی ایجاد می‌شوند. زنان و مردان به یک میزان مبتلا می‌شوند. خال‌های گوشتی ضایعاتی خوش خیم و بی خطر هستند. این ضایعات واگیر ندارند و قابل سرایت نیستند. این ضایعات برآمدگی هایی نرم، به رنگ پوست یا مختصر تیره هستند. حالت پایه دار و آویزان (منگوله مانند) یا چسبیده به پوست دارند. در بخش های مختلفی از بدن ممکن است ظاهر شوند. اغلب در چین های بدن، جاهایی که دو قسمت پوست مدام روی هم مالیده و ساییده می شوند، ظاهر می شوند. روی پلک ها، گردن، زیربغل، زیر سینه و کشاله ران بیشتر ایجاد می‌شوند. ظاهری نازیبا به پوست می‌دهند. اغلب بدون علامت هستند. بدنبال تحریک و اختلال خونرسانی ضایعه، ممکن است دردناک شوند. تعداد و اندازه ضایعات متغییر است. خال گوشتی ممکن است با زگیل و خال ملانوسیتی اشتباه شود. در ناحیه دور مقعد ممکن است با بواسیر و زگیل تناسلی اشتباه شود.
علل ایجاد خال های گوشتی
دقیقا مشخص نیست که چه چیزی باعث ایجاد خال های گوشتی می‌شود. اما علل ژنتیکی، افزایش سن، چاقی، بارداری (به دلیل تغییرات هورمونی و سطح هورمون های رشد) و دیابت در ایجاد آن نقش دارند.
روش های از بین بردن و برداشتن خال‌های گوشتی
برداشتن خال‌های گوشتی ضرورتی ندارد. این ضایعات گاهی به دلایل زیبایی برداشته می شوند. برای از بین بردن خال‌ها گوشتی روش‌های متفاوتی وجود دارد. روش درمانی بر اساس اندازه ضایعه انتخاب می‌شود. قیچی جراحی، کرایوتراپی، الکتروکوتر، رادیوفرکونسی و لیزر CO2 برای برداشتن خال‌های گوشتی به کار می‌روند. این درمان ها به صورت سرپایی و با بی حسی موضعی انجام می‌گیرد. برخی افراد سعی می‌کنند با بستن نخ دور خال گوشتی آن را از بین ببرند. با توجه به خطر عفونت و خونریزی چنین روشی توصیه نمی‌شود.
