اختلال خود زشت پنداری چیست؟
در اختلال بادی دیسمورفیک یا خود زشت پنداری فرد به شدت نگران یک نقص خیالی، غیر واقعی یا بسیار کوچک در بدن خود می باشد و همیشه به آن فکر می‌کند. به طوری که منجر به اختلال در عملکرد اجتماعی، شغلی یا سایر زمینه‌های زندگیش می‌شود . این افراد اعتماد به نفس بسیار پایینی دارند. مبتلایان همیشه به دنبال عمل زیبایی و جراحی پلاستیک هستند تا بتوانند نقایص ظاهریشان را برطرف کنند. اما جراحی باعث ایجاد احساس رضایت و کاهش اضطراب و درگیری ذهنی نمی‌شود.
میزان شیوع اختلال بادی دیسمورفیک چقدر است؟
میزان شیوع اختلال بادی دیسمورفیک در بزرگسالان آمریکایی در زنان ۲.۵ درصد و در مردان ۲ درصد است. در آمریکا ۱۰ تا ۱۵ درصد از مراجع کنندگان به متخصصان پوست به این اختلال روانی مبتلا هستند.
نشانه‌ها و معیارهای اختلال بادی دیسمورفیک چیست؟
- فرد همیشه نگران است و فکر می‌کند که یک یا چند نقص یا عیب در ظاهرش دارد. ولی دیگران این نقص‌ها را نمی‌بینند یا آن‌ها را بسیار جزئی می‌دانند.
- فرد در واکنش به نگرانی‌های خود درباره‌ی ظاهرش، رفتارهای تکراری و وسواسی دارد. برای نمونه زمان زیادی را جلو آینه می‌گذراند. در شانه کردن مو یا آرایش کردن زیاده‌روی می‌کند. همیشه از دیگران درباره‌ی ظاهرش دلگرمی و قوت قلب می‌خواهد. یا اعمال ذهنی تکراری انجام داده است. برای نمونه همیشه ظاهر خود را با دیگران مقایسه می‌کند.
- درگیری ذهنی و افکار مزاحم درباره‌ی ظاهر خود، علت دیگری ندارد.
مبتلایان در مورد کدام قسمت بدن درگیری و نگرانی دارند؟
مبتلایان اکثرا در مورد صورت بویژه بینی، جوش، لک، چروک صورت، غیر قرینگی صورت، ناصافی پوست، ریزش و نازکی مو، رگ های گشاد پوست، اندازه پستان، قدرت و حجم عضلات و ناحیه تناسلی نگرانی و درگیری ذهنی دارند.
درمان اختلال خود زشت پنداری چیست؟
این اختلال خود به خود بهبود پیدا نمی کند و نیازمند مراجعه به روانپزشک و روانشناس است. برای درمان اختلال بادی دیسمورفیک، درمان شناختی رفتاری و روان درمانی به کار می رود.
